પુરુષોત્તમ પ્રકાશ
પ્રકારઃ ૩૪
દોહા
વળી શ્રીહરિ કે’ સંત સાંભળો, મોટાં કરાવિયાં મંદિર ।
તેમાં બેસારી મૂરતિયો, અતિ સારી સુંદિર ॥૧॥
જે જે દેશે મંદિર કર્યાં, તે તે દેશને આવ્યાં કામ ।
હવે સરવે દેશને અરથે, એક બંધાવીયે સારું ધામ ॥૨॥
દેશી પ્રદેશી દર્શન કરે, તેનાં પ્રજાળવાં વળી પાપ ।
એવું મંદિર એક કરવું, એમ બોલ્યા શ્રીહરિ આપ ॥૩॥
ભાગ્ય જગાડવાં ભાલનાં, ધોલેરે બાંધીએ ધામ ।
તેમાં બેસારિયે મૂરતિ, અતિ શોભિત સુંદર શ્યામ ॥૪॥
ચોપાઈ
એહ બંદર સુંદર સારું રે, જિયાં આવે છે લોક હજારું રે ।
તિયાં મંદિર કરવું એક રે, સારું સહુથી વળી વિશેક1 રે ॥૫॥
એમ નાથે કરી નિરધાર રે, પૂછ્યું પુંજાભાઈને2 તે વાર રે ।
સુણો પુણ્યવાન પુંજાભાઈ રે, કરિયે મંદિર ધોલેરા માંઈ રે ॥૬॥
વળી સતસંગીને કહે શ્યામ રે, કો’તો ધોલેરે બાંધિયે ધામ રે ।
સહુ બોલો શુદ્ધભાવે કરી રે, એમ હરિજનને કહે હરિ રે ॥૭॥
ત્યારે હરિજને જોડ્યા હાથ રે, ધન્ય ધન્ય કહે સહુ સાથ રે ।
જાગે ભાગ્ય મોટું જો અમારું રે, કરો મંદિર તો બહુ સારું રે ॥૮॥
મંદિરના જોગે મહારાજ રે, રહે સંતનો સહુ સમાજ રે ।
હરતાં ફરતાં દર્શન થાય રે, અતિ મોટો એ લાભ કે’વાય રે ॥૯॥
નથી એથી બીજું કાંઈ સારું રે, એમાં અતિ રૂડું છે અમારું રે ।
એમ બોલ્યા સતસંગી સહુ રે, સુણી નાથ રાજી થયા બહુ રે ॥૧૦॥
પછી આપ્યાં છાતીમાં ચરણ રે, જેહ ચરણ ભવભયહરણ રે ।
કર્યા નિરભય છાપી છાતી રે, કહ્યે વાત એ નથી કે’વાતી રે ॥૧૧॥
કર્યા બ્રહ્મમો’લના નિવાસી રે, રાજી થઈ આપે અવિનાશી રે ।
પછી કહ્યું સહુ બાઈ ભાઈ રે, રે’જો મંદિરની સેવા માંઈ રે ॥૧૨॥
પછી પુંજોભાઈ જે પવિત્ર રે, અતિ ડાહ્યા છે સહુના મિત્ર રે ।
જેને જક્તસુખ લાગ્યું ઝેર રે, પંચ વિષય સાથે રાખ્યું વેર રે ॥૧૩॥
અન્ન ધન ને આયુષ જેહ રે, કર્યું હરિપરાયણ તેહ રે ।
એવા અતિ ઉદાર દંપતિ રે, કરી હરિને અર્પણ સંપતિ રે ॥૧૪॥
ધન્ય ધન્ય ભક્તિ ભાઈયોની રે, તેથી અતિ અધિક બાઈયોની રે ।
એવા જન જોઈ શ્રદ્ધાવાન રે, બહુ રાજી થયા ભગવાન રે ॥૧૫॥
દીઠા હરિજન ઠાઉકા ઠીક રે, એક એક થકી જો અધિક રે ।
પછી બોલ્યા શ્યામ સુખદાઈ રે, કરશું મંદિર જરૂર આંઈ રે ॥૧૬॥
સહુ સેવામાંઈ તમે રે’જો રે, આ તો મોટો પરમાર્થ છે જો રે ।
યાંથી ઉદ્ધરશે લાખું ક્રોડી3 રે, એ તો નથી કમાણી કાંઈ થોડી રે ॥૧૭॥
બીજાં કોટિ કોટિ કરે દાન રે, ના’વે જીવ ઉદ્ધાર્યા સમાન રે ।
જેથી જનમ-મરણ દુઃખ જાય રે, પામે અભયપદ સુખી થાય રે ॥૧૮॥
એ તો પરમારથ મોટો ભારી રે, સહુ જુવો મનમાં વિચારી રે ।
એમ પોતે બોલ્યા પરબ્રહ્મ રે, પૂર્ણકામ જે પુરુષોત્તમ રે ॥૧૯॥
તમે સાંભળો સૌ નર નાર રે, અમે કર્યો છે જે આ વિચાર રે ।
એવું સુણી હરખ્યાં સહુ જન રે, સુખદાયક સ્વામી ધન્ય ધન્ય રે ॥૨૦॥
ઇતિ શ્રી સહજાનંદ સ્વામી ચરણકમલ સેવક નિષ્કુળાનંદ મુનિ વિરચિતે પુરુષોત્તમપ્રકાશ મધ્યે ચતુસ્ત્રિંશઃ પ્રકારઃ ॥૩૪॥
Purushottam Prakash
Prakar 34
Dohā
Vali Shri Hari ke’ santa sāmbhalo, motā karāviyā mandira.
Temā besāri muratiyo, ati sāri sundira… 1
Maharaj spoke to the sadhus and said, O sadhus! We have made grand mandirs. We have installed beautiful murtis within those mandirs... 1
Je je deshe mandira karyā, te te deshane āvyā kāma.
Have sarave deshane arathe, eka bandhāviye sāru dhāma... 2
In whichever region we have built a mandir, those regions have benefited from it. Now, let us build a mandir for the benefit of all regions... 2
Deshi pradeshi darshana kare, tenā prajālavā vali pāpa.
Evu mandira eka karavu, ema bolyā Shri Hari āpa... 3
People from all regions will do darshan and their sins will be destroyed. We want to build a mandir that will do this, Maharaj said... 3
Bhāgya jagādavā bhālanā, Dholere bāndhie dhāma.
Temā besāriye murati, ati shobhita sundara shyāma... 4
To open the fortune for the Bhal region, let us build a mandir in Dholera. And we will install beautiful murtis here; they will be extremely attractive... 4
Chopāi
Eha bandara sundara sāru re, jiyā āve chhe loka hajāru re.
Tiyā mandira karavu eka re, sāru sahuthi vali visheka re... 5
This city is wonderful; thousands of people come here. We want to build a very special mandir here... 5
Ema nāthe kari niradhāra re, puchhyu Punjābhāine te vāra re.
Suno punyavāna Punjābhāi re, kariye mandira Dholerā māi re... 6
Maharaj firmly made the choice and then asked Punjabhai (the city chief). Listen, O holy Punjabhai. Let us build a mandir in Dholera... 6
Vali satasangine kahe Shyām re, ko’to Dholere bāndhiye dhāma re.
Sahu bolo shuddhabhāve kari re, ema harijanane kahe Hari re... 7
And then, Maharaj said to the devotees, if you tell me to, then we will build a mandir here. Dear all, tell me with pure love. This is what Maharaj said to the devotees... 7
Tyāre harijane jodyā hātha re, dhanya dhanya kahe sahu sātha re.
Jāge bhāgya motu jo amāru re, karo mandira to bahu sāru re... 8
Then the devotees folded their hands, and they all said how fortunate they were. If it increases our great fortune, then build a spectacular mandir here... 8
Mandirane joge Mahārāj re, rahe santano sahu samāja re.
Haratā faratā darshana thāya re, ati moto e lābha ke’vāya re... 9
With the association of this mandir, groups of saints will stay here. From wandering town to town, darshan can be attained here; this is a great benefit for all... 9
Nathi ethi biju kāi sāru re, emā ati rudu chhe amāru re.
Ema bolyā satasangi sahu re, suni nātha rāji thayā bahu re... 10
There is nothing else better than this; this is for our own good. Maharaj was pleased hearing the devotees... 10
Pachhi āpyā chhātimā charan re, jeha charana bhava-bhaya-harana re.
Karyā nirabhaya chhāpi chhāti re, kahye vāta e nathi ke’vāti re... 11
Then Maharaj imprinted his holy footprints on their chests; the holy footprints remove the world and fear from within. He made his devotees fearless by imprinting their chests; these talks are indescribable... 11
Karyā brahmamo’lanā nivāsi re, rāji thai āpe avināshi re.
Pachhi kahyu sahu bāi bhai re, re’jo mandirani sevā māi re... 12
He made the devotees residents of Akshardham with upmost happiness. Then he told all the males and females to stay in the service of this mandir... 12
Pachhi Punjobhai je pavitra re, ati dāhyā chhe sahunā mitra re.
Jene jaktasukha lāgyu jhera re, pancha vishaya sāthe rākhyu vera re... 13
Then the pure Punjabhai, who is extremely wise and who is everyone’s friend… To whom worldly happiness seems like poison and who has developed hatred to the pleasures of the five senses... 13
Anna dhana ne āyusha jeha re, karyu Hari parāyana teha re.
Evā ati udāra dampati re, kari Harine arpana sampati re... 14
His food-stock, money and his own life he has solely devoted to God. He and his wife are extremely generous; they gave all their wealth to Maharaj... 14
Dhanya dhahya bhakti bhāiyoni re, tethi ati adhika baiyoni re.
Evā jana joi shraddhāvāna re, bahu rāji thayā Bhagavān re... 15
Praise to the devotion of the males; even more praise to the devotion of the females. After seeing such devotees with faith, Maharaj was very pleased... 15
Dithā harijana thāukā thika re, eka eka thaki jo adhika re.
Pachhi bolyā Shyāma sukhadāi re, karashu mandira jarura āi re... 16
Upon seeing such great and loyal devotees, who were greater than each other; Maharaj then said we shall definitely build a mandir here... 16
Sahu sevāmāi tame re’jo re, ā to moto paramārtha chhe jo re.
Yāthi uddharashe lākhu krodi re, e to nathi kamāni kāi thodi re... 17
All of you should stay in the service of this mandir; this is the ultimate generosity. Millions and millions will be liberated through this; that is not a small achievement... 17
Bijā koti koti kare dāna re, nā’ve jiva uddhāryā samāna re.
Jethi janama marana dukha jāya re, pāme abhayapada sukhi thāya re... 18
Others can donate millions of times, but it is not equivalent to liberating jivas. The pain of the cycle of births and deaths is removed and one attain liberation and becomes happy... 18
E to paramāratha moto bhāri re, sahu juvo manamā vichāri re.
Ema pote bolyā Parabrahma re, purnakāma je Purushottama re... 19
This is an ultimate generosity (to serve the mandir for the liberation of others); all should think about this. Maharaj said this himself... 19
Tame sāmbhalo sau nar nāra re, ame karyo chhe je ā vichāra re.
Evu suni harakhyā sahu jana re, sukhadāyaka swami dhanya dhanya re... 20
Listen, O males and females. This is what I have thought about in my mind. The devotees were filled with joy after hearing this. Praise to Maharaj, who is the source of happiness... 20
Iti Shri Sahajānanda Swami charana kamal sevaka Nishkulananda Muni virachite Purushottama-Prakāsha madhye chatustrashah prakārah... 34
