હરિબળગીતા
કડવું – ૧૨
વળી વળી કહું હરિજનની જે રીતજી, સહુ કોઈ સુણજો દઈ એક ચિત્તજી ।
જેની બંધાણી પ્રભુ સાથે પ્રીતજી, તેને રે’વું મન ઇંદ્રિય જીતજી ॥૧॥
ઢાળ
મન ઇંદ્રિયને જીતવા, કરવી જુગતિ1 જન જરૂર ।
એની આગળ અનાથ2 રે’તાં, દુઃખ ન થાયે દૂર ॥૨॥
આગ્નીધ્ર ને દીર્ઘતમા, વળી ઇંદ્રાદિ સુર અસુર ।
અજીત3 ઇંદ્રિયે થયા, રહ્યા તેણે દુઃખી ભરપૂર ॥૩॥
વિષય સારુ વિકળ થયા, કર્યાં ન કર્યાંનાં કાજ ।
મે’ણું માથે રહી ગયું, કહો કિયાં રહી લાજ ॥૪॥
લાજ ગઈ ને કાજ બગડ્યું, વળી કલંક બેઠો શિર ।
આજ સુધી એ વાતને, નિંદે છે ધાર્મિક ધીર4 ॥૫॥
માટે સહુએ સચેત5 રે’વું, નવ ગ્રે’વું એવું આચરણ ।
નિર્વિઘન એહ વાત છે, સદાય એહ સુખકરણ ॥૬॥
સુણી સુખ ઘનશ્યામમાં, ચોટાળવું તેમાં જઈ ચિત્ત ।
અસત્ય સુખની આશ મૂકી, બાંધવી પ્રભુશું પ્રીત ॥૭॥
એવા ભક્ત ભગવાનના, અતિ વા’લા વા’લાને6 મન ।
નિષ્કુળાનંદ નિર્ભય થયા, જેની ઉપર પ્રભુ પ્રસન્ન ॥૮॥ કડવું ॥૧૨॥
પદ – ૩
રાગ – બિહાગડો (‘સરલ વરતવે છે સારું રે મનવા’ એ ઢાળ)
જેને પ્રસન્ન થયા પરબ્રહ્મ રે, જેને પ્રસન્ન૦ ।
તેને નડે નહિ કોઈ કર્મ રે, જેને પ્રસન્ન૦ ॥ ટેક
જેમ કોઈ પારસને7 પામે, તેને કરવો ન રહે ઉદ્યમ8 ।
ઉદ્યમ વિના અતિ સંપત્તિ પામે, વામે વેળા વિષમ9 રે... જેને પ્રસન્ન૦ ॥૧॥
નવનિધિ અષ્ટસિદ્ધિ આ લોકે, સહુને પામવી અગમ10 ।
તે તો દાસી થઈ રહે છે દ્વારે, સા’ય કરવા સુગમ રે... જેને પ્રસન્ન૦ ॥૨॥
સે’જે સે’જે સુખ રહે સહવાસે, પડે નહિ પરિશ્રમ ।
વણ ચિંતવે આવી મળે વસ્તુ, એમ વદે છે આગમ11 રે; જેને પ્રસન્ન૦ ॥૩॥
અચળ આસન12 ઉપર બેઠા આવી, જે છે આસન અતિ રમ્ય ।
નિષ્કુળાનંદ નિઃશંક થયા છે, નિશ્ચે કહે છે નિગમ13 રે; જેને પ્રસન્ન૦ ॥૪॥ પદ ॥૩॥