સારસિદ્ધિ
કડવું - ૩
રાગ: ધન્યાશ્રી
કોઈક ઇચ્છે રાજ સાજ રિદ્ધિજી,1 કોઈક ઇચ્છે સુરપુર2 પ્રસિદ્ધિજી ।
કોઈક ઇચ્છે મુક્તિ ચઉવિધિજી,3 એમ સુખ સારુ સૌએ દોટ દીધીજી ॥૧॥
રાગ: ઢાળ
એમ દોટ સુખ સારુ દીધી, કીધી મોટા સુખની આશ ।
અલ્પ સુખથી મન ઉતારી, નિત્ય દેહ દમે છે દાસ ॥૨॥
સહે છે સંકટ શરીરમાં, ફળ મળવા સાંધી છે ફાળ4 ।
જાણ્યું રીઝવી જગદીશને, પામું અભય વર તતકાળ ॥૩॥
તેહ સારુ તાવે5 છે તનને, રે’ છે મનમાં મોટી આશ ।
કૈયે રાજી કરું કૃષ્ણને, કૈયે પામું સુખ વિલાસ ॥૪॥
અહોનિશ6 એવો અંતરે, વરતે છે અખંડ વિચાર ।
તેણે સહે સમૂહ સંકટના, તોય પામતા નથી હૈયે હાર ॥૫॥
સવાસનિક નર એમ સુખ સારુ, અતિ અતિ કરે છે ઉપાય ।
મોટ્યપ ઇચ્છે છે મનમાં, તેહ વિના તન ન તવાય ॥૬॥
અતિ આગ્રહે આદરી, કરે પ્રભુને પ્રસન્ન ।
પછી માગે સુખ શરીરનું, એવા પણ અજ્ઞાની જન ॥૭॥
નિર્વાસનિક વિના નરને, સમું માગતાં સૂઝે નહિ ।
જેમ વાણાકરે7 વપુ8 વાણાકરનું, માગ્યું કાશિયે કરવત લઈ ॥૮॥
એમ નાના વિષય ના’વ્યા નજરે, મોટા વિષય મળવા મન કર્યું ।
હતો અસાધ્ય રોગ અંગમાં, વળી વિશેષે કમળ ફર્યું9 ॥૯॥
તેને પૂર્વ તે પશ્ચિમ થયું, હૈયું રહ્યું નહિ વળી હાથ ।