સારસિદ્ધિ
કડવું - ૩૧
સારમાં સાર હરિની મૂર્તિજી, તેમાં જેણે રાખી મનચિત્તવૃત્તિજી
હરિ વિના બીજે રાખે નહિ રતિજી, તે ખરા સંત કહિયે મહામતિજી
મહામતિ તે સંત ખરા, મૂકે નહિ મહારાજની મૂરતિ ॥
અખંડ રાખે ઉર વિષે, જાણી કમાણી મોટી અતિ ॥૨॥
ચર્ણ જુવે તો ચર્ણ જોઈ રહે, ચિહ્ન જુવે તો જોઈ રહે ચિહ્ન ॥
નખ જુવે તો નખ જોઈ રહે, રહે ગર્ક1 મહાજળે જેમ મીન ॥૩॥
ફણા ઘૂંટી પેનીને પેખી, લેખે જંઘા જોઈ તે સંત સુખ ॥
જાનું ઉરુને જોઈ રહે, જોતાં કટિ મટી જાયે દુઃખ ॥૪॥
ઉદર નાભીને નીરખે, પેટ છાતી જુવે પ્રેમે કરી ॥
કંઠ તિલક કપોળ જોઈ, રાખે હરિમૂર્તિ ભાવે ભરી ॥૫॥
શ્રવણ નયણ નાસિકા જોઈ, ભ્રકુટી ભાલને ભાળી રહે ॥
શીશે કેશ સુંદર વેષ, નખશિખ રૂપ નીહાળી રહે ॥૬॥
એમ અખંડ એક વરતિ, મૂર્તિને મૂકતી નથી ॥
જેમ સરિતા2 સાગર માંઈ, સન્મુખ ચાલતાં ચૂકતી નથી ॥૭॥
અંગો અંગ અવલોક્યા વિના, અણું અજાણ્યું પણ છે નહી ॥
સાંગોપાંગ3 સર્વે સુંદર, હરિ હૈયામાં ગયા રહી ॥૮॥
તે જ જ્ઞાની તે જ ધ્યાની, જેને અખંડ રહે છે એમ ઉર ॥
જે જનને પ્રભુની મૂરતિ, રે’તી નથી અંતરથી દૂર ॥૯॥
એથી ઉપરાંત અન્ય બીજા, જ્ઞાની તે કેને ગણિયે ॥
નિષ્કુળાનંદ એ ખરા જ્ઞાની, બીજા ભવે ભળ્યા4 જ્ઞાની ભણિયે5 ॥૧૦॥