સારસિદ્ધિ
કડવું - ૬
રાગ: ધન્યાશ્રી
વૈરાગ્ય વિના વિધિલોકથી1 વિધિજી,2 સુતા સ્પર્શની ઇચ્છા ઉર કીધીજી ।
વૈરાગ્ય વિના પિનાકી3 પરસિદ્ધિજી, મોહિનીને મીટે4 જોવા લક5 લીધીજી ॥૧॥
રાગ: ઢાળ
લક લીધી તક નવ તપાસી, વૈરાગ્ય વોણું6 વગોણું થયું ।
હતા અખંડ આત્મદરશી, પણ એ સમે એવું નવ રહ્યું ॥૨॥
વળી પુરંદર7 વૈરાગ્ય પખી, માગ્યાં અસ્થિ8 ગર્યો ઋષિ ઘરમાં ।
વૈરાગ્ય વિના વિબુધ9 વિલખે, સદા રહી સુખના ભરમાં10 ॥૩॥
વૈરાગ્ય વિના વિધુ11 વ્યાકુલ થઈ, જઈ હરી ગુરુની પતની ।
વૈરાગ્ય વિના જુવો વિચારી, સારી વાત તે શું બની ॥૪॥
વૈરાગ્ય વિના અંગે અંધારું, રહી ગયું અર્કને અપાર ।
પરણ્યા વિના પતની કરી, તેનો ઉર ન આવ્યો વિચાર ॥૫॥
નારદ પારાશર સૌભરી, ભૂલી ગયા વૈરાગ્ય વિના વાત ।
એકલશૃંગી અરણ્યમાં,12 થઈ વણ વૈરાગ્યે ઘાત13 ॥૬॥
પાંડવ ભક્ત પ્રમાણિયે, પણ વણ વૈરાગ્યે વસાવ્યું વેર ।
કૌરવ કુળ નિર્મૂળ કર્યું, તેની મને આવી નહિ મે’ર ॥૭॥
વૈરાગ્ય વિના ચિત્રકેતુ, પરણિયો પત્નીયો કોટ ।
આગ્નીધ્ર14 યયાતિ જેવે, વણ વૈરાગ્યે ભોગવી ખોટ ॥૮॥
બ્રહ્મા આદિ કીટ પર્યંત, વણ વૈરાગ્યે વિકળ થયા ।
ત્યારે બીજાનું નવ બોલવું, જે પશુવત પામર રહ્યાં ॥૯॥
વૈરાગ્ય વિના વિષય સુખનો, અંતરે ન થાય અભાવ ।
નિષ્કુળાનંદ નિરવેદ વિના, રૂઝે15 નહિ વિષયના ઘાવ ॥૧૦॥