સારસિદ્ધિ
કડવું - ૩૮
સાક્ષાતકાર જેને મળિયા છે સ્વામીજી, તેણે કરી અંતરની વેદના વામીજી
ભાંગી ગઈ ખોટ રહી નહિ ખામીજી, તે તો પ્રભુ પ્રકટ પ્રમાણને પામીજી
પામી પ્રભુ પ્રગટને, જેને ઓછપ1 ન રહી અંગ ॥
નખશિખ નિષ્પાપ છે, પ્રભુ પ્રગટને પ્રસંગ ॥૨॥
શ્રીહરિના શબ્દ સાંભળ્યા, છે એના એ જ બે કાન ॥
પ્રગટ પ્રભુનો સ્પર્શ કર્યો, છે તેની તે ત્વચા નિદાન ॥૩॥
જેણે પ્રગટ રૂપને પેખિયું, છે એનાં એહ બેઉ નેત્ર ॥
જેણે વાલ્યમશું વાતો કરી, છે એની એ જીહ્વા પવિત્ર ॥૪॥
પ્રગટ પ્રભુને ચડ્યું જે ચંદન, વળી સુગંધી સુમનના2 હાર ॥
તેની વાસ લીધેલ નાસિકા, છે તેમની તેમ નિરધાર ॥૫॥
જે પ્રગટ પ્રભુના પ્રેર્યાં થકાં, ચાલ્યાં છે જેહ ચરણ ॥
તેના તે બેઉ પાવ છે, એવા સંત જે સુખકરણ ॥૬॥
જે કરે કરી હરિ સેવિયા, પાયાં પાણી જમાડ્યાં અન્ન ॥
તેના તે બેઉ બાહુ છે, પ્રભુસ્પર્શના જેહ પાવન ॥૭॥
એમ અંગોઅંગે અવિનાશને, સ્પર્શી કર્યાં છે પવિત્ર ॥
તેને તોલે ત્રિલોકમાં, આવે અંગ કેમ ઇત્ર3 ॥૮॥
એવા સંત સંસારમાં, પછી જોતાં પણ જડશે નહિ ॥
માટે હળીમળી હેત કરો, તે વિના પાર પડશે નહિ ॥૯॥
બીજા ગુણવાન તો ઘણા મળશે, પણ નહિ મળે હરિના મળેલ ॥
નિષ્કુળાનંદ એવા સંત સંબંધે, અનંતનાં પાપ બળેલ ॥૧૦॥