સારસિદ્ધિ
કડવું - ૪૨
આ સમે સરિયાં જેવાં જનનાં કાજજી, એવાં ન સરિયાં વિચારિયું આજજી
આ સમે સોંપિયા જે સુખના સમાજજી, અલૌકિક સુખ લોકે આપ્યું મહારાજજી
અલૌકિક સુખ આ લોકમાંયે, અલબેલેજિયે આપિયું ॥
ધ્યાન ધારણા સમાધિનું સુખ, આપી માયિક દુઃખ કાપિયું ॥૨॥
અલૌકિક સુખ અવલોકીને, જન આશ્ચર્ય પામે ઉર ॥
અનેક ધામ ધામી સહિત, હરિયે દેખાડ્યાં હજૂર ॥૩॥
પર1 પોતાના ઘાટને, હરિ દેખાડે મૂર્તિમાન ॥
મન બુદ્ધિ ચિત્ત અહંકાર જેહ, તે નજરે નીરખે નિદાન ॥૪॥
સર્વે અંગે સમેટીને, લાવે એક અંગમાં પ્રાણ ॥
પછી દેહ તે જડવત રહે, જેવું સૂકું કાષ્ઠ પાષાણ ॥૫॥
પછી બાળો કાપો કોઈ દેહને, તેને દુઃખ નહિ તલભાર ॥
એવો અગણિત આ સમે, હરિયે દેખાડ્યો ચમત્કાર ॥૬॥
ષટ ઊર્મિ2 ક્ષોભ નવ કરે, હરે ફરે કરે કાંઈ કામ ॥
એવી આશ્ચર્ય વારતા, ઘણી દેખાડી ઘનશ્યામ ॥૭॥
ભૌતિક દેહ ભૂમિ વ્યોમમાં, કરે પાણીમાં પણ પ્રવેશ ॥
આડ્ય3 રહિત અટકે નહિ, નવ રહ્યું આવરણ લેશ ॥૮॥
એવી અનંત રીત અલૌકિક આણી, જાણી નો’તી જે જગમાંઈ ॥
અતિ સામર્થી વાલે વાવરી, નથી કહ્યે જાતી તે કાંઈ ॥૯॥
અનેક અવતાર આગે ધર્યા, તે તો પોતાના જન કારણે ॥
નિષ્કુળાનંદ સહજાનંદ પ્રભુપર, વારી વારી જાયે વારણે ॥૧૦॥