સારસિદ્ધિ
કડવું - ૮
રાગ: ધન્યાશ્રી
વૈરાગ્યવાનને વાત નથી કઠણ કંઈજી, જે કોઈ મુકતાં મુકાય નઈજી ।
એવી વસ્તુ આ બ્રહ્માંડે સહીજી, જે વિના વિતરાગી1 ન શકે રહીજી ॥૧॥
રાગ: ઢાળ
રહી ન શકે એવું જે રૂડું, ભર્યા બ્રહ્માંડમાં ભાળે નહિ ।
મહાસુખ મુકી મહારાજનું, બીજે સુખે મન વાળે નહિ ॥૨॥
સર્વે લોકની સંપત્તિ, પાપરૂપ જાણી પેખે નહિ ।
મૂર્તિ મૂકી મહારાજની, બીજું દુઃખ જાણી દેખે નહિ ॥૩॥
મોટા નાના માયિક સુખમાં, પડ્યા પરાધીન પરવશ છે ।
સ્વર્ગ મૃત્યુ પાતાળ પર્યંત, તેમાં કોણ કમ કોણ સરસ છે ॥૪॥
જેમ અગ્નિ જ્વાળથી ઊંચા નીચા, લોહકઢામાં2 કણ ઊછળે ।
એમ પંચ વિષયમાં પડ્યા પ્રાણી, નાના મોટા સહુ બળે ॥૫॥
વૈરાગ્યવાન જન એવું વિલોકી, મૂકી વિષય સુખની વાટ ।
તને મને તપાસીને, ઘણી વાત બેસારી છે ઘાટ3 ॥૬॥
ખરું કર્યું એમ ખોળીને, વણ વૈરાગ્યે વણસાડ4 ।
રૂડું જાણીને ન રોપીયે, ઘર આંગણે ગરલનું5 ઝાડ ॥૭॥
એમ એક પ્રભુને પરહરિ, જન જે જે કરે છે ઉપાય ।
તેમાં સર્વે રીતે સંકટ છે, માની લેજો જન મનમાંય ॥૮॥
પણ વણ વૈરાગ્યે વરતાય નહિ, અને વર્તે તે વૈરાગ્યવાન ।
માટે અસત્ય સુખથી મન ઉતારી, ભજે છે જે ભગવાન ॥૯॥
શુદ્ધ વૈરાગ્યવાન સાચા, ભક્ત પ્રભુના ભણિયે ।
નિષ્કુળાનંદ કહે તે વિના, બીજા સર્વે સ્વાર્થી ગણિયે ॥૧૦॥