સારસિદ્ધિ
કડવું - ૪૦
સંત સમર્થ છે શ્રીહરિ સેવીજી, આપું એને ઉપમા નથી કોઈ એવીજી
અનુપમને ઉપમા સમજો શી દેવીજી, એ પણ વાત છે વિચાર્યા જેવીજી
વિચાર્યા જેવી છે એ વારતા, જે આપવી સંતને ઉપમા ॥
શા સરખા સૂચવિયે, જેને જક્ત સુખની નથી તમા1 ॥૨॥
સિંધુને શા સરિખો કહું, અતિ ઊંડો ને ઘણો ગંભીર છે ॥
તોલ માપ થાપ2 થાતો નથી, જેનું અતિ અગાધ નીર છે ॥૩॥
જો તીખો અર્ક તપે ઘણું, પણ અણુભાર ઊનો નવ થાય ॥
તેને સમ સર સરિતા વાપી,3 કૂપ કેમ કહેવાય ॥૪॥
તેમ સંત ગંભીર ગરવા4 ઘણું, તપે નહિ ત્રણે તાપે કરી ॥
અતિ પરમારથી પ્રાણધારીના, શોક સંશય સર્વે લિયે હરી ॥૫॥
જેમ મહા અર્ણવ5 ઉલ્લંઘવા, નથી ઉપાય બીજો નાવ વિના ॥
તેમ સંસાર સાગર પાર કરવા, જાણો સંત અજર ઝાઝ6 બન્યા ॥૬॥
જેમ ચિંતામણિમાં ચૌદ લોકની, રકમ સર્વે રહી છે ॥
તેમ સાચા સંતમાં સમજો, કહો કમી તે સઈ છે ॥૭॥
મોટે ભાગ્યે કરી મળે માનો, સાચા સંતનો સમાગમ ॥
તો તેણે કરી મહા સુખ પામે, વળી વામે વેળા વિષમ7 ॥૮॥
સર્વે વાત જાય સુધરી, જો થાય એવા સંતશું પ્રીત ॥
નૂન્ય ન રહે તેહ જનને, જાણો જોરે થઈ જાય જીત ॥૯॥
પાર આવી જાય સર્વે પંથનો,8 વળી સરી જાય સહુ કામ ॥
નિષ્કુળાનંદ શુદ્ધ સંત સેવ્યાથી, પમાયે પૂરણ પરમધામ ॥૧૦॥