ધીરજાખ્યાન

પદ – ૬

રાગ: સિંધુ

રાણી વાણી જાણી તાંણી તીખી કહે, કાઢ કાઢ કાઢ કરવાળ તારી;

ગ્રહે અતિ ગાઢ ગાઢ ગાઢ મને, વાઢ વાઢ વાઢ વળી મુંડ મારી. રાણી ॥૧॥

રખે અડર નર ડરે ડરતો, થરથરથર કર કરીશ મા જો;

ધરી ધીર શરીર શૂરવીર થઈ, નાથ હાથ વાળતા¹ દિલે ડરીશ મા જો. રાણી ॥૨॥

ત્યારે અચાનક ચાનક² ચિત્તે ચડી, દડવડી³ ડગ ભરી દોટ દીધી;

અતિ વિકરાળ કરવાળ ઝાળ જેવી કહીએ, તે ભૂપાળ ઉતાળ⁴ તતકાળ લીધી. રાણી ॥૩॥

કાઢ્યું ખડગ થડક ધડક⁵ નથી, થડક થડક તે થડક ટળી;

ફડક ફડક ફડકતી નથી, ઝડક ઝડક કહે મને માર વળી. રાણી ॥૪॥

તીખી તરવાર માર માર માર કરે, ધારે ધારે ધારે ધીરજ ન રહે;

તારે તારે તારે તારા ભણે, માર માર માર એમ સ્વમુખે કહે. રાણી ॥૫॥

સુર નર સાથ સાથ સાથ મળ્યા, પાથ પાથ પાથ⁶ પડે રડે રહ્યાં;

નિષ્કુળાનંદ અનાથનાથ નાથ, હાથે હાથ હાથ ગ્રહી લીધો છે તિયાં. રાણી ॥૬॥