ધીરજાખ્યાન
કડવું – ૨૮
ફૂટ્યું જળ ઠામ કૂપ ઊંડો અપારજી, પ્યાસા રહ્યાં એહ રાજા સહિત ચારજી
પડ્યું દુઃખ એવું તોય પામ્યાં નહિ હારજી, વળતો રાયે એમ કર્યો વિચારજી
વિચાર કરી એમ બોલિયા, મળ્યું અન્ન કેટલેક દન ॥
ભલે આવ્યું અર્થ અભ્યાગતને, એમ કહી થયા પ્રસન્ન ॥૨॥
ત્યારે ટળી અઘોરી તર્ત થયા, ધર્મદેવ મૂરતિમાન ॥
માગ્ય માગ્ય રાજા મુજ થકી, આપું તને તે વરદાન ॥૩॥
ત્યારે રાય કહે ધન્ય ધન્ય ધર્મ, માગું રાજી થયા જાણી તમને ॥
સુખી રહે સહુ પ્રાણધારી, એની આવે પીડા અમને ॥૪॥
ત્યારે ધર્મ કહે પરની પીડા લિયે, તેને અંગે પીડા આવે નહિ ॥
એહ વિના વણમાગ્યે આપું છું, અવિનાશ ધામે વસશો જઈ ॥૫॥
ધન્ય એ રાયની ધીરજને, ધન્ય સત્યવાદી દયા ઘણી ॥
એવી અનાદિની રીત જોઈ જન, પછી વિચારવી રીત આપણી ॥૬॥
એના જેવી હોય આપણી, તો ઠરી1 બેસવું એહ ઠીક છે ॥
નહિ તો કસર કાઢવી, એહ જ રૂડો વિવેક છે ॥૭॥
પણ ખજિને2 ખોટ્ય ન આણવી, જાણવી એ પણ વાત ॥
બીજે બગડ્યે શું બગડે, એહ સમજવું સાક્ષાત ॥૮॥
બીજાં કામ તો કૈંક કર્યા, કેડે રાખ્યું એક કરવું કલ્યાણ ॥
એને સમઝું સમઝવું, એ પણ જાણ તે અજાણ3 ॥૯॥
આપે જમ્યા વિના આપણી, ભૂખ કહો કેમ ભાંગશે ॥
નિષ્કુળાનંદ કહે સાચું કે’તા, કોઈકને દુઃખ પણ લાગશે ॥૧૦॥
The Story of Rantidev - Part 2
The four remained thirsty after the beggar spilled the water, yet they did not lose hope. On the contrary, they spoke among themselves that the food they obtained unexpectedly came to use to a hungry person. As they said that, the mendicant transformed into Dharmadev. Pleased with the king, Dharmadev granted the king any boon he wished. Rantidev only asked that all the living beings in his kingdom suffer no more. Dharmadev said, “He who takes upon others’ suffering will not suffer.” Although the king did not ask, Dharmadev also granted him the bliss of heaven.