ધીરજાખ્યાન

પદ – ૮

રાગ: સિંધુ

આકરે કાકરે કરવત કાઢિયું, વાઢિયું મસ્તક લલાટ લગે;

ધડક ફડક થડક નથી મને, અચળ અકડ ઊભા એક પગે. આકરે ॥૧॥

છૂટી છોળ અતોળ¹ લાલ લોહીની, તે જોઈ જન મન ચડી ચિત્તે ચિતરી;²

દેખી ભૂપતિની વિપત્તિ મતિ ચળી, ઢળી વળી પડ્યાં મૂરછાયે કરી. આકરે ॥૨॥

કરે કરેરાટ ચરેરાટ માંડ્યું ચાલવા, તે વામ અંગે એહની વાત જાણી;

એહ અંગ તેહ ઉમંગ ભંગ થયું, વળી આવી ગયું આંખ્યમાંય પાણી. આકરે ॥૩॥

તે જોઈ દ્વિજ બોલિયો ક્રોધ કરી, કલપીનું³ દાન હું ન લેઉં કદી;

હડકી⁴ ફડકી ચડકી⁵ ચાલિયા, તેહને વાળિયા દીનતા વાણી વદી. આકરે ॥૪॥

પછી આવીને પૂછ્યું એહ અંગને, કહે આંસુ આવ્યાનું કારણ સહિ;

ત્યારે તે કહે અભાગ્ય શી અર્ધા અંગની, જે બ્રાહ્મણને અર્થે આવ્યું નહિ. આકરે ॥૫॥

એવું સુણી દ્વિજ પલટીને થયા, તિયાં પ્રગટ પુરુષોત્તમરૂપ રે;

નિષ્કુળાનંદનો નાથ ગાથ કહે, માગ્ય માગ્ય માગ્ય મુજ પાસથી ભૂપ રે. આકરે ॥૬॥