ધીરજાખ્યાન
કડવું – ૩૪
પ્રભુ ભજવા જેને કરવો ઉપાયજી, તેને એમ કરવું જેમ કર્યું ઋભુરાયજી
પ્રભુ પ્રસન્ન કરવા ગયા વનમાંયજી, આરંભી તપ ઊભા એક પાયજી
એક પગે ઊભા રહ્યા, અડગ મને અચળ થઈ ॥
કર બેઉ ઊંચા કર્યા, શરીર પર ફેરવે નહિ ॥૨॥
ઇચ્છા મેલી અન્ન પાનની, પ્રભુ પ્રસન્ન કરવાને કાજ ॥
તજી આશા વળી તનની, જેમ તજી આવ્યા નિજરાજ ॥૩॥
શરીર સર્વે સૂકી ગયું, રહ્યું નહિ લોહી ને માંસ ॥
અસ્થિ રહ્યાં એક અંગમાં, રહ્યો શ્વાસ વણ વિશ્વાસ ॥૪॥
નાડી રહી સર્વે નીસરી, ઉઘાડી અંગથી બા’ર ॥
ગળ્યું અંગ મળ્યું પેટ પૂઠે,1 તોય કરે છે નામ ઉચ્ચાર ॥૫॥
માથું ગૂંઠણ મોટા થયા, રહ્યું હૈયું2 બા’રું નીસરી ॥
અજિન3 વળગ્યું અસ્થિએ, થઈ કૃશ કાયા તપે કરી ॥૬॥
લાગે પવન અંગ લડથડે, વળી ડોલે છે તેણે દેહ ॥
એવું અચેત અંગ થયું, તોય તપ ન તજે તેહ ॥૭॥
સૂકા કાષ્ઠ સમ ઊભા રહ્યા, અરણ્યમાં એકાએક ॥
હાલે ચાલે નહિ ચરણે, એવી ગ્રહી આકરી ટેક ॥૮॥
રાજી કરવા રમાપતિ, અતિ આકરું તપ આદર્યું ॥
ધરણી લાગી ધ્રુજવા, સ્વર્ગ કંપાયમાન કર્યું ॥૯॥
એવું તપ જોઈ આકરું, સર્વે બીન્યા સુર અસુર ॥
નિષ્કુળાનંદના નાથને કહી, લેશે આપણા સ્થાનક જરુર ॥૧૦॥