ધીરજાખ્યાન
કડવું – ૬૪
ધીરજાખ્યાન છે આનું નામજી, ધીરજવાળાનું સારશે કામજી
ગાશે સાંભળશે કરી હૈયે હામજી, તેહ જન પામશે પ્રભુનું ધામજી
ધામ પામશે પ્રભુ તણું, જિયાં કાળ માયાનો ક્લેશ નહિ ॥
અટળ સુખ આનંદ અતિ, તે તો કોટિ કવિ ન શકે કહી ॥૨॥
દિવ્ય ભૂમિ દિવ્ય મંદિર, દિવ્ય દેહધારી ત્યાં જન રહે ॥
દિવ્ય પદારથ દિવ્ય વસ્તુ, દિવ્ય સુખ તે સહુ લહે ॥૩॥
દિવ્ય વસન દિવ્ય ભૂષણ, દિવ્ય સરવે સાજ સમાજ ॥
દિવ્ય સિંહાસન ઉપરે આપે, બેઠા શ્રી મહારાજ ॥૪॥
દિવ્ય પૂજા વળી દિવ્ય પુષ્પ, દિવ્ય ચંદન દિવ્ય મણિમાળ ॥
મહાસુખમય મૂરતિને, પ્રેમે પૂજે છે મરાળ1 ॥૫॥
લઈ પૂજા નિજ જનની, થઈ પ્રસન્ન પુરુષોત્તમ ॥
પછી અમૃતભરી આંખ્યશું, જુવે છે સહુને પરબ્રહ્મ ॥૬॥
તેહ સમાનું સુખ સરવે, કે’તાં પણ કહેવાયે નહિ ॥
તેહ પામે છે સંત સાચા, વા’લાને વચને રહી ॥૭॥
વચનમાં જેહ વાસ કરી, રહ્યા છે રુદે રાજી થઈ ॥
તેની નજરમાં નર અમરનાં, સુખની ગણતી સઈ? ॥૮॥
અનુપને ઉપમા ન આવે, અકળ તે ન કળાય ॥
અચળ તે ચળે નહિ, એવું એ સુખ કહેવાય ॥૯॥
એહ સુખ સહજે પામિયે, સંત વાળે તેમ જો વળિયે ॥
નિષ્કુળાનંદ નિર્ભય સુખથી, તુચ્છ સુખ સારુ શીદ ટળિયે ॥૧૦॥