ધીરજાખ્યાન
કડવું – ૫
જેહને થાવું હોય હરિભક્તજી, તેહને ન થાવું આ દેહમાં આસક્તજી
વળી વિષયસુખથી રે’વું વિરક્તજી, જેહ સુખ સારુ આ જળે છે જક્તજી
જક્ત સુખમાં ન જળવું, વળી વિષય સુખને સ્વાદ ॥
શુદ્ધ ભક્ત શ્રી હરિતણા, થાવું જેવા જન પ્રહલાદ ॥૨॥
પ્રહલાદ ભક્ત પ્રમાણિયે, જાણિયે જગવિખ્યાત ॥
હિરણ્યકશિપુ સુત હરિજન થયા, કહું કયાધુ જેની માત ॥૩॥
ગર્ભવાસ માંહીથી ગુરુ કર્યા, મુનિ નારદને નિરધાર ॥
નિશ્ચય કર્યું હરિ ભજશું, તજશું સુખ સંસાર ॥૪॥
પછી પ્રહલાદજી પ્રસવ્યા,1 વળી વીત્યાં વરસ સાત ॥
ત્યારે તાતે તેડાવીને, કહી નિજકુળ રીત ભાત ॥૫॥
આસુરી વિદ્યા આપણી, તમે પઢો કરી બહુ પ્રીત ॥
વિબુધ2 વામ3 વિષ્ણુ થકી, તો થાઓ અતિશે અજિત ॥૬॥
ત્યારે પ્રહલાદે પરીક્ષા કરી, આ તો દીસે છે અસુર ॥
મારે એને કેમ મળશે, એમ વિચારિયું વળી ઉર ॥૭॥
મારે ભજવા ભગવાનને, તજવી વિષય સુખની આશ ॥
દેહ ગેહ દારા દામથી, અતિ થાવું છે ઉદાસ ॥૮॥
એહ વાત અસુરને, વળી નહિ ગમે નિરધાર ॥
માટે મારે એને નહિ મળે, એવો કર્યો ઉર વિચાર ॥૯॥
પણ હમણાં તો એને હા કહું, વળી ના કે’વાયે કેમ ॥
પછી નિષ્કુળાનંદના નાથનું, થાશે જેમ ધાર્યું હશે તેમ ॥૧૦॥