ધીરજાખ્યાન
કડવું – ૫૫
અરુણી ઉપમન્યુ આપત્યધૌમ્યના શિષ્યજી, ગુરુ આગન્યામાં વરતે અહોનિશજી
જાય અન્ન જાચવા હરખે હંમેશજી, આણી આપે ગુરુને નાપે ગુરુ તેને લેશજી
લેશ ન આપે જ્યારે શિષ્યને, શિષ્ય જાચે અન્ન પછી જઈ ॥
ત્યારે ગુરુ કહે ગરીબ ગૃહસ્થને, ફરી ફરી પીડવા નહિ ॥૨॥
ત્યારે પય પળી1 પીને વળી, કરે છે તેહ નિરવાહ ॥
ત્યારે ગુરુએ પય વત્સફીણની,2 પાડી છે ચોખી નાહ ॥૩॥
પછી ખાધાં તેણે ક્ષુધામાંહિ,3 અર્ક4 પાન થયા તેહ અંધ ॥
વનથી આવતાં વાટમાં, પડી ગયા છે કૂપ મધ્ય ॥૪॥
આવ્યાની વેળા વહી ગઈ, ત્યારે ગોતવા ગુરુ નીસર્યા ॥
પોકાર કરતાં પડેલ કૂવામાં, સામસામા સાદ કર્યા ॥૫॥
પછી કૂવામાંથી કાઢી કહ્યું, ઉપમન્યું તું છે મારો દાસ ॥
મને તે પ્રસન્ન કર્યો, હવે માગ્ય કાંઈક મુજ પાસ ॥૬॥
એમ ગુરુની આગન્યા, જે પાળે પરમ સુજાણ ॥
નિરવિઘન તે નર થઈ, પામે પદ નિરવાણ ॥૭॥
મન ગમતું મેલી કરી, રહે આજ્ઞાને અનુસાર ॥
તેજ શિષ્ય સાચા ખરા, બીજા સરવે સંતાપનાર ॥૮॥
કુક્કર5 કાનના કીટ6 સરિખા, શિષ્ય ન થાવું સમઝી ॥
ગુરુ વાળે તેમ વળવું, અહંતા મમતા મનની તજી ॥૯॥
ગુરુકૃપાએ સુખ પામિયે, ગુરુકૃપાયે ઉપજે જ્ઞાન ॥
નિષ્કુળાનંદ ગુરુ કૃપા કરે, તો આપે અવિચળ દાન ॥૧૦॥