ધીરજાખ્યાન

પદ – ૧૨

રાગ: બિહાગડો (‘સરલ વરતવે છે સારું રે મનવા’ એ ઢાળ)

ધીરજ સમ નહિ ધન રે સંતો...

  આવે અર્થ દોયલે દન રે સંતો...

અતોલ દુઃખ પડે જ્યારે આવી, તે તો ન સે’વાય તન;

તેમાં કાયર થઈને કે દી, ન વદે દીન વચન રે સંતો... ॥૧॥

ધીરજવંતને આપે અત્યંત, દુઃખ બહુ દુરિજન;

તે તો સરવે સહે શરીરે, જાણી તે જન અજ્ઞ¹ રે સંતો... ॥૨॥

ધીરજ ધારી રહે નરનારી, પામે તે સુખસદન;

કષ્ટ કાપવાનો એ છે કુઠારો, વાઢે વિપત્તિનાં વન રે સંતો... ॥૩॥

આગે સીતા કુંતા ને દ્રૌપદી, ધારી ધીરજ અતિ મન;

નિષ્કુળાનંદના નાથને કર્યા, પૂરણ એણે પ્રસન્ન રે સંતો... ॥૪॥